T.C. Cumhurbaşkanlığı
Diyanet İşleri Başkanlığı

Perşembe Müftülüğü

/
Kalan Süre:

31.10.2018

2018 MEVLİD-İ NEBİ YILINA AİT SEÇİLEN NAT-I ŞERİFLER

YUNUS EMRE ŞİİRLERİ

ÇALAP NURDAN YARATMIŞ

Çalap nurdan yaratmış canını Muhmmed’in
Aleme rahmet saçmış adını Muhammed’in

Dostum demiş yaratmış hem onun kaydın yemiş
Ümmetten yana komuş yönünü Muhammed’in

Muhammed bir denizdir alemi tutup durur
Yetmiş bindir peygamber gölünde Muhammed’in

Dünya malın tutmamış hiç emanet artmamış
Terzi biçip dikmemiş donunu Muhammed’in

Tanrı arslanı Ali sağında Muhammed’in
Hasan ile Hüseyin solunda Muhammed’in

Yılda yetmiş bin hacı her biri niyet eder
Varır ziyaret eder nurunu Muhammed’in

Yunus Emre’m aşıkdır eksiklidir miskindir
Her kim yemez mahrumudur honını Muhammed’in

AŞKIN İLE AŞIKLAR YANSIN

Aşkın ile aşıklar yansın ya Resulullah
İçip aşkın şarabın kansın ya Resulullah

Şol seni seven kişi komuş yoluna başı
İki cihan güneşi sensin ya Resulullah

Şol seni sevenlere kıl şefaat onlara
Mü’min olan tenlere cansın ya Resulullah

Aşıkım şol didara bülbülüm şol gülzara
Seni sevmeyen nara yansın ya Resulullah

Derviş Yunus’un canı alem şefaat kanı
İki cihan sultanı sensin ya Resulullah

Arayı Arayı Bulsam İzini

Arayı arayı bulsam izini,

İzinin tozuna sürsem yüzümü.

Hak nasip eylese görsem yüzünü,

Ya Muhammed canım arzular seni.

Bir mübarek sefer olsada gitsem

Kabe yollarında kumlara batsam

Hup cemalin bir kez düşte seyretsem

Ya Muhammed canım arzular seni.

Zerrece kalmadı kalbimde hile

Sıtk ile girmişim ben hak yola

Ebu Bekir, Ömer, Osman'da bile

Ya Muhammed canım arzular seni.

Ali ile Hasan Hüseyin anda,

Sevgisi gönülde, muhabbeti canda.

Yarın mahşer gününde, ulu divanda

Ya Muhammed canım arzular seni.

Arafat dağıdır bizim dağımız

Anda kabul olur bizim duamız

Medine'de yatar Peygamberimiz

Ya Muhammed canım arzular seni

Yitirdim o dostu bilmem ne yanda?

Sevgisi gönülde, muhabbet canda.

Yarın mahşer günü ulu divanda,

Ya Muhammed canım arzular seni.

Yunus senin methin eder dillerde,

Sevilirsin bütün bu gönüllerde.

Ağlayı ağlayı gurbet ellerde,

Ya Muhammed canım arzular seni.

ADI GÜZEL KENDİ GÜZEL MUHAMMED

Canım kurban olsun senin yoluna,

Adı güzel, kendi güzel Muhammed,

Şefâat eyle bu kemter kuluna,

Adı güzel, kendi güzel Muhammed

Mü'min olanların çoktur cefâsı,

Ahirette olur zevk-u sefâsı,

On sekiz bin âlemin Mustafâ'sı,

Adı güzel, kendi güzel Muhammed

Yedi kat gökleri seyrân eyleyen,

Kûrsûnün üstünde cevlân eyleyen.

Mi'râcda ümmetin Hak’dan dileyen,

Adı güzel, kendi güzel Muhammed

Ol çâriyâr anın gökler yâridir,

Anı seven günahlardan beridir,

On sekiz bin âlemin serveridir,

Adı güzel, kendi güzel Muhammed

Aşık Yunus neyler iki cihânı sensiz,

Sen Hak Peygambersin şeksiz, gümânsız

Sana uymayanlar gider imânsız,

Adı güzel, kendi güzel Muhammed.

M: A: ERSOY ŞİİRLERİ

Pek Hazin Bir Mevlid Gecesi

Yıllar geçiyor ki, yâ Muhammed,

Aylar bize hep muharrem oldu!

Akşam ne güneşli bir geceydi...

Eyvah, o da leyl-i mâtem oldu!.

Âlem bugün üç yüz elli milyon

Mazlûma yaman bir âlem oldu!

Çiğnendi harîm-i pâki ser'in;

Nâmûsa yabancı mahrem oldu!

Beyninde öten çanın sesinden

Binlerce minâre ebkem oldu.

Allah için, ey Nebiyy-i ma’sûm,

İslâm'ı bırakma böyle bîkes,

İslâm'ı bırakma böyle mazlûm.

MEVLİD-İ NEBÎ

Ne lâhûtî geceymişsin ki teksin sermediyyette;

Meşîmenden doğan ferdâya hayrânım, ne ferdâdır!

Işık nâmıyle vicdanlarda ondan başka bir şey yok;

O bir sönsün, hayât artık müebbed leyl-i yeldâdır.

Perîşan sözlerimden bıkma, hoş gör, yâ Resûlâllah,

Kulun şeydâdır amma, açtığın vâdîde şeydâdır!

Necid Çöllerinde

Yâ Nebi...

Şu halime bak

Nasıl ki bağrı yanar gün kızınca sahranın,

Benim de ruhumu yaktıkça yaktı hicranın.

Hârimi Pâkine can atmak istedim durdum,

Gerildi karşıma yıllarca ailem yurdum.

Tahammül et dediler, hangi bir zamana kadar,

Ne bitmez olsa tahammül, onun da bir sonu var.

Gözümde tüttü bu andıkça yandığım toprak,

Önümde durmadı artık ne hanuman ne ocak.

Yıkıldı hepsi, ben aştım diyar-ı Sudan’ı,

Üç ay tihame deyip çiğnedim beyebanı.

Kemiklerim bile yanmıştı belki sahrada,

Yetişmeseydin eğer Ya Muhammed imdada.

Eserdi kumda yüzerken serin serin nefesin,

Akarsular gibi çağlardı her tarafta sesin.

İradem olduğu gündür senin iradene râm,

Bir an olsun yollarda durmak bana oldu haram.

Bütün hayakil-i hilkat ile hasbihal ettim,

Leyâle derdimi döktüm, cibali söylettim.

Yanıp tutuşmadan yummadım gözümü,

Nücuma sor ki bu kirpikler uyku görmüş mü?

Azab-ı Hecrine katlandım elli üç senedir,

Sonunda anlıma çarpan bu zalim örtü nedir?

Üç beş sineyi hicran içinde inleterek,

Çıkan yüreklere husran mı, merhamet mi gerek.

Demir nikabını kaldır mezarı pâkinden,

Bu hasta ruhumu artık, ayırma hakinden.

nedir o meşale, nurun mu ya Resulallah

Sükûn içinde bir an geçti, sonra kısa bir âh....

BİR GECE

Ondört asır evvel, yine bir böyle geceydi,

Kumdan, ayın ondördü, bir öksüz çıkıverdi!

Lâkin o ne hüsrandı ki: Hissetmedi gözler;

Kaç bin senedir, halbuki, bekleşmedelerdi!

Nerden görecekler? Göremezlerdi tabî'î:

Bir kere, zuhûr ettiği çöl en sapa yerdi;

Bir kere de, ma'mure-i dünyâ, o zamanlar,

Buhranlar içindeydi, bugünden de beterdi.

Sırtlanları geçmişti beşer yırtıcılıkta;

Dişsiz mi bir insan, onu kardeşleri yerdi!

Fevzâ bütün âfâkını sarmıştı zemînin

Salgındı, bugün Şark'ı yıkan, tefrika derdi.

Derken, büyümüş, kırkına gelmişti ki öksüz,

Başlarda gezen kanlı ayaklar suya erdi!

Bir nefhada kurtardı insanlığı o ma'sum,

Bir hamlede kayserleri, kisrâları serdi!

Aczin ki, ezilmekti bütün hakkı, dirildi;

Zulmün ki, zevâl akılına gelmezdi, geberdi!

Âlemlere, rahmetti, evet, Şer'-i mübîni,

Şehbâlini adl isteyenin yurduna gerdi.

Dünya neye sâhipse, onun vergisidir hep;

Medyûn ona cem'iyyeti, medyûn ona ferdi.

Medyûndur o ma'sûma bütün bir beşeriyyet...

Yâ Rab, bizi mahşerde bu ikrâr ile haşret.

Hilvan, 11 Rebîülevvel 1347

(28 Ağustos 1928)

SEZAİ KARAKOÇ ŞİİRLERİ

SÜRGÜN ÜLKEDEN BAŞKENTLER BAŞKENTİNE - IV

Senin kalbinden sürgün oldum ilkin

Bütün sürgünlüklerim bir bakıma bu sürgünün bir süreği

Bütün törenlerin şölenlerin ayinlerin yortuların dışında

Sana geldim ayaklarına kapanmaya geldim

Af dilemeye geldim affa layık olmasam da

Uzatma dünya sürgünümü benim

Güneşi bahardan koparıp

Aşkın bu en onulmazından koparıp

Bir tuz bulutu gibi

Savuran yüreğime

Ah uzatma dünya sürgünümü benim

Nice yorulduğum ayakkabılarımdan değil

Ayaklarımdan belli

Lambalar eğri

Aynalar akrep meleği

Zaman çarpılmış atın son hayali

Ev miras değil mirasın hayaleti

Ey gönlümün doğurduğu

Büyüttüğü emzirdiği

Kuş tüyünden

Ve kuş sütünden

Geceler ve gündüzlerde

İnsanlığa anıt gibi yükselttiği

Sevgili

En sevgili

Ey sevgili

Uzatma dünya sürgünümü benim

Bütün şiirlerde söylediğim sensin

Suna dedimse sen Leyla dedimse sensin

Seni saklamak için görüntülerinden faydalandım Salome'nin Belkıs'ın

Boşunaydı saklamaya çalışmam öylesine aşikarsın bellisin

Kuşlar uçar senin gönlünü taklit için

Ellerinden devşirir bahar çiçeklerini

Deniz gözlerinden alır sonsuzluğun haberini

Ey gönüllerin en yumuşağı en derini

Sevgili

En sevgili

Ey sevgili

Uzatma dünya sürgünümü benim

Yıllar geçti saban olumsuz iz bıraktı toprakta

Yıldızlara uzanıp hep seni sordum gece yarılarında

Çatı katlarında bodrum katlarında

Gölgendi gecemi aydınlatan eşsiz lamba

Hep Kanlıca'da Emirgan'da

Kandilli'nin kurşuni şafaklarında

Seninle söyleşip durdum bir ömrün baharında yazında

Şimdi onun birdenbire gelen sonbaharında

Sana geldim ayaklarına kapanmaya geldim

Af dilemeye geldim affa layık olmasam da

Ey çağdaş Kudüs (Meryem)

Ey sırrını gönlünde taşıyan Mısır (Züleyha)

Ey ipeklere yumuşaklık bağışlayan merhametin kalbi

Sevgili

En sevgili

Ey sevgili

Uzatma dünya sürgünümü benim

Dağların yıkılışını gördüm bir Venüs bardağında

Köle gibi satıldım pazarlar pazarında

Güneşin sarardığını gördüm Konstantin duvarında

Senin hayallerinle yandım düşlerin civarında

Gölgendi yansıyıp duran bengisu pınarında

Ölüm düşüncesinin beni sardığı şu anda

Verilmemiş hesapların korkusuyla

Sana geldim ayaklarına kapanmaya geldim

Af dilemeye geldim affa layık olmasam da

Sevgili

En sevgili

Ey sevgili

Uzatma dünya sürgünümü benim

Ülkendeki kuşlardan ne haber vardır

Mezarlardan bile yükselen bir bahar vardır

Aşk celladından ne çıkar madem ki yar vardır

Yoktan da vardan da ötede bir Var vardır

Hep suç bende değil beni yakıp yıkan bir nazar vardır

O şarkıya özenip söylenecek mısralar vardır

Sakın kader deme kaderin üstünde bir kader vardır

Ne yapsalar boş göklerden gelen bir karar vardır

Gün batsa ne olur geceyi onaran bir mimar vardır

Yanmışsam külümden yapılan bir hisar vardır

Yenilgi yenilgi büyüyen bir zafer vardır

Sırların sırrına ermek için sende anahtar vardır

Göğsünde sürgününü geri çağıran bir damar vardır

Senden ümit kesmem kalbinde merhamet adlı bir çınar vardır

Sevgili

En sevgili

Ey sevgili

Gül Muştusu'ndan

Dicleyle fırat arasında

Bir eski şehir cennet titremesi

Sarı güller çevirmiş dört yanını

Yabancı bir şehir gibi

Kırmızı güller yerli

Kuzuların doğması nasıl beklenirse o ülkede

Güllerin açması da öyle beklenir gün doğmadan önce

Bahar yağmurları böyle güllere gebe

İner gökyüzünden bahçelere

Nişanlarda gül şerbeti içilir

Hastalara gül şurubundan ilâç

Gül bir yeni yıl gibi

Yetişir evlere muştu gibi

Hızır fısıltısı say onu

Baharın salavatı güller

Yeryüzüne gelerek sabahları

Yataklara dökülerek

Aşk ezanını okurlar gençlere

Küçük Naat

Göz seni görmeli ağız seni söylemeli
Hafıza seni anmak ödevinde mi
Bütün deniz kıyılarında seni beklemeli
Sen eskimoların ısınması sevgililer mahşeri

Aklım yeni bir akıldır çiçeklerden
Mantığım mantığın üstünde yeni
İçimde Nuh’un en yeni tufanı
Dünyaya ayak basıyorum yeniden

Göz seni görmeli ağız seni söylemeli
Bütün deniz kıyılarında seni beklemeli

Yüzlerce yıl geçiyor belki bir bulut geçiyor
Ben yeni doğmuş bir çocuk gibi
Herkesin konuştuğu dilden mahrum
Ama yepyeni bir dil konuşmanın sevinci

Bütün deniz kıyılarında seni anmalı
Sen buzulların erimesi eskimoların ısınması

İkinci sokaklarda bandolar mızıkalar
Yaklaşan çok yaklaşan muhteşem bir gün var
Bütün yollarda zafer takı
Eriyen kar derin denizlerde katafalk

Gün doğuyor her yer çiçek ve kar
Bütün çocuklar kurtuldu demektir

Göz seni görmeli ağız seni söylemeli
Hafıza seni anmak ödevinde mi
Bütün deniz kıyılarında seni beklemeli
Sen eskimoların ısınması sevgililer mahşeri

Ali Ulvi Kurucu Şiirleri

RUHUM SANA AŞIK

Rûhum sana âşık, sana hayrandır Efendim,

Bir ben değil, âlem sana kurbandır Efendim.

Ecrâm ü felek, Levh u Kalem, mest-i nigâhın,

Dîdârına âşık Ulu Yezdân'dır Efendim.

Mahşerde nebîler bile senden medet ister,

Rahmet, diyen âlemlere, Rahman'dır Efendim.

Kıtmîrinim ey Şâh-ı Rusül, koğma kapından,

Asilere lütfun, yüce fermândır Efendim..

Ta Arşa çıkar her gece âşıkların âhı,

Medheyleyen ahlâkın, Kur'ân'dır Efendim.

Aşkınla buhurdan gibi tütmekde bu kalbim,

Sensiz bana cennet bile hicrandır Efendim...

Dağ kalbime bir lâhzacık ey Nur-i dilârâ,

Nûrun ki; gönül derdime dermandır Efendim...

Ulvî de senin bağrı yanık âşık-ı zârın,

Feryâdı bütün âteş-i sûzandır Efendim...

İsmet Özel Şiirleri

NAAT

Dinleyin ey vakti duymak doruğuna varanlar

Falları grafiklerde bakılanlar siz de işitin..

Külden martı doğuran odalıklar

Ve kahyalar

Kara pıhtılarıyla damgalanmış veznelerde dili

Şehvetsiz çilingirler, yaltak çerçiler

Celepler ki sıvışık, natırlar ki nadan

Ey hayat rengini sazendelik sanan

Yırtlaz kalabalık!

Dinleyin bendeki kırgın ikindiyi,

Hepiniz kulak verin.

Güneşin

Koskoca beldeye suskunluk yaygısını serdiği

Yazlar yok

Yok artık altında suskun yolları saklı tutan

Karla örtülmüş kırların kışı

Gitti giden, yerine gelmedi başka biri

Orada

Duyumsatmadı kendini hiçlik bile

Belli ki son yüzyılımız göğsümüzden

Varla yok harman eden sesi uçursak

Diye bize verildi

Yetti bir yüzyıl böcekler ve otlarda

Soluyuş izlerimiz silmek için

Ne yesek

Lokmaya vurulur gibi değil

Yuduma gelmiyor içtiklerimiz

Dernekler toplanıyor dışta tutmak için

Kanat vuruşlarını yumuşak tutan etkeni

Utançlı sessizliği tanımaz kalemlerle

Kapanıyor bilanço

Top mermisi, kör testere

Defalarca boyanmış çaput parçaları

Sıkıştırdık günlerimiz arasına ki

Serazat kahkahalar atalım

Yapmacıktan nefretimiz

Sebep olsun kavgamıza

Bekleyiş arzından kovsunlar bizi

Ne yemen biraz öncemiz diyelim

Ne biraz sonramız Meksika

Canı pek bir dünya son yüzyılda yaşadığımız

Yüzü perdahla kavi, peçesi paramparça

Üstü başı kükürtlü bu dünyadan

Kancıklık

Sıçradı çevirdiğimiz sayfalara

Artık kimse bize haber vermeyecek

Hemen şu tepenin ardında

Saldırmaya hazır ve müsellah

Bir düşman taburu durduğunu

Çünkü gerçekten yok

Böyle bir ordu

Bir düşmanımız kaldı

Kendi

Dudaklarımız

Arasında.

Biliyoruz günden güne çopurlaşan yer yuvarlağında

Bizleri yan çizen birer hemşehri haline sokan nedir

Çırpını çırpını giden atlardan indik

Girmek için patavatsız yurttaşlar sırasına

Zihnimiz, acizlerin şikayetleri sığacak kadar

Kanırtılırken ses etmedik

Öcümüz alınacak korkusuyla irkildik

Kaldıysa bir soru içimizde

O da birşey:

Nerdedir yerle gök arasındaki ulak,

Nerde biz?.

Kimseden bir işaret gelmeyecek

Bir melek kimsenin alnını sıvazlamazsa

Söylemez size kimse dünyadaki ömrü boyunca

Hiçbir insana yan bakışı olmayan kimdi

Kimdi yan gözle bakmadı kır çiçeklerine bile

Öğretmek için cephe nedir

Kıyam etti

Torunu kucağında

Dönünce bütün gövdesiyle döndü

Bir bu anlaşılsaydı son yüzyılda

Bir bilinebilseydi

Nedir veche..

Dinleyin ey vakti duymak doruğuna varanlar

Sıyırın kahkaha sırçasını cildinizden

Omzunuzdan vaveyla heybesini atın

Boşa çıksın reislerin, kahinlerin, şairlerin kuvveti

Güler yüzlü olmak neydi onu hatırlayın

Neydi söğüt gölgesinde gülümsemek

Ağız dolusu gülmeden taşlıkta…

Ahmet Efe Şiirleri

NA’T

Esselâm ey Ahmed-i Muhtâr olan son Nebî

Esselâm ey menbağ-ı esrâr olan son Nebî

Esselâm ey gül yüzü Yûsuf’u hayran eden

Esselâm ey her ismi ezkâr olan son Nebî

Küfrün dudaklarında bir kanlı yılandı “La!..”

Nefsi bir serkeş attır fuhşiyâta müptelâ

O kararmış kalplere yağmakta binbir belâ

Biz Elest Meclisi’nde çok şükür “Belâ” dedik

Onlar “La” deyip durdu, bizse hep “illâ” dedik

Duymaz sağır kulaklar Hayya’lel felâhını

Sana karşı doğrultur en korkunç silahını

Ve koşar karatmaya gayz ile sabahını

O koşsun, aydınlığın nûru mahvetsin onu

Ebedî hüsran olur şirkin ve küfrün sonu

İzinden gitmeyenler İblis’e yâr olurmuş

Yurdu harab u türap ve tarumâr olurmuş

Gayyâ çukurlarında her yanı nâr olurmuş

O ateş bir şey değil hasretinin yanında

Yokluğunun mâtemi inliyor figânında...

Bir zulüm ki âlemi virâne kılmaktadır

Ve âlem kahreyleyen figâne dalmaktadır

Gülizârı haraptır, gülşeni solmaktadır

Gel, gülşene cân katan bülbüller misâli gel

Gel ey güzelliklerin tümünden daha güzel.

Savrulur zulmün oku, saplanıp kalbi deler

Bürümüşken ufkunu kapkaranlık gölgeler

Cân yurdunu târumâr ederken zelzeleler

Şükür ki âlemlerin nûru Mustafa doğdu

Biçâreler gönlüne ebedî safâ doğdu

Ne mutlu eteğinden tutunmuş bîçâreye

Melhem O’dur onulmaz sanılan her yâreye

Müjdelerle ses verir gönlü binbir pâreye

Müjdeler ki: İnanmış gözler ol şahı görür

Önce binbir tecelli, sonra Allah’ı görür.

Her yanda bâd-ı sabâ aşkına yelpazedir

Asırlar geçse dahi sevgisi taptazedir

Unutulmaz ne Hayber, ne Uhud, ne de Bedir

Hem savaş, hem rahmetin Peygamberi Sensin, ey

Âlemin cânı Nebî, bu sevda en büyük şey...

Cana can katmak için Tevhid gelir en önce

Gayrısı yokluk, serap, gayrısı ölüm bence

Uğrunda razıyım ben tatmaya bin işkence

Şu Habeşli kölenin feryadı dahi cihad

Zulmeti paramparça dağıtır bir tek “Ahad!”

Hasretinin yolunda sebil ettim şu cânı

Bin cihana değişmem sohbetinde bir ânı

Seni anlatmıyorsa neyleyeyim lisânı

Seni sevmeyen gönlün taş yürekten farkı ne?

Sani anmayan dilin engerekten farkı ne?

Cümle zerrât-ı cihan nûruna pervânedir

Misli yok, ziyasının cevheri bir tanedir

Gelişi Rahim’dendir, gidişi Rahmânedir

Her lahza görmek ister şu cânım cemâlini

Mümkün mü bir Na’t ile vasfeylemek hâlini...

Ey meydan-ı gazada merhametin menbağı

Ey Hicret yollarının erişilmez çerağı

Ey Nübüvvet nûrunun cevheri, öz kaynağı

Yollarına serpilen güllerdir, gönüllerdir

Şu sönmeyen ışıklar yaktığın kandillerdir

Sultanu’l-enbiyâ’sın nübüvvet tâcı Sende

Gönüller dermanısın, derdin ilâcı Sende

Ebedîlik yolunun soylu mirâcı Sende

Koşmaktayım izinden Mecnun gibi yâreli

Yüreğim avcumdadır, derdi binbir pâreli...

Hem Haşimî, Kureşî, dahi Arabî Sen’sin

Nebîler ardındadır en önde tabiî Sen’sin

Nübüvvet gülşeninde misilsiz Nebî Sen’sin

Sensin elbet dindiren her efgânı, her âhı

Sensin Ceza Günü’nde cânın istinatgâhı

Nûrunla aydınlanır bildim ki arş u zemin

En kanlı düşmanların dilinde ismin “Emîn”

“Vemâ erselnâke illâ rahmeten lil-âlemîn”

Ayetinde buyrulan sevginin mazhârı Sen

Sensin gönül yurdunun solmayan gülzârı Sen!.

Ne çıkar yollar uzun ve menzilin ıraksa

Mesafeler konuşmaz küheylanın Burak’sa

Bin şükürle murada erdi Mescid-i Aksa

Bu gelen erişilmez Mirâc’ın sahibidir

Hatemu’l-Enbiya’dır ve tâcın sahibidir...

Boyun büküp gönlünün kulağına dayarsan

Gökyüzünde söylenen bir ilahî duyarsan

Her biri ashabıdır, yıdızları sayarsan

Ashabı yıldızlara benzeyen güzelliktir

Bir olgun meyve misli canlılık, tazeliktir.

Seyrana çıkmaktadır çölünde ceylanların

Ödü Sensin meydan-ı gazada arslanların

Şehâdet isteğiyle coşmuş küheylanların...

Aşkınla taşlar dahi yakuta döndü birden

Dönerdin her seferde müjdelerle zaferden...

Dünyamı kuşatmakta hasretin yedi rengi

Bulunmaz, bilmekteyim alemde O’nun dengi

O’na muhtaç bilirim şi’rimdeki ahengi

Bir lokmayı kuşlarla bölüştüm O’na geldim...

İslâm’ın izzetiyle buluştum, O’na geldim.

Tevhîd’e eklemiştir ismini Levh u Kalem

Tâğut’a engelim Sen, ağyâra Sen’sin kalem

Sensin Hamd Sacağı’nın burcunda yüksek alem

Sevgin çorak gönlüme rahmetler misli yağsın

Sen Ahmed i Mahmud u Muhammed Mustafa’sın.

Hele çıksın karşına küfr ile, tekfir ile

Zulmü zelîl edersin gelse bin tedbir ile

Meydan-ı gazâların ses verir tekbîr ile

Melekler bir ağızdan der ki: “Allahuekber!..”

Yerle bir etmektedir şirki, “Allahuekber!..”

Yak artık rûhumuzda sevdânın çerağını

Gel artık bin sevinçle doldurup Nûr Dağı’nı

Parçala ellerinle her zalâmın ağını

Ruhumdaki dermanı veren can soluğum Sen

Ebedî ölmem artık eksilmez ise gölgen...

Bir kıyas kabul etmez, belki de gelmez dile

Hüsnünün karşısında Yûsuf’un hüsnü bile

Ruhusun aydınlığın ta ezelden ezele

Nûrundur aydınlığın rûhuna can soluğu

Öğrenir Sen’den âlem, Allah’ına kulluğu...

O sonsuz denizlerin sevdası kalbindedir

Ey Nebî, kızgın çölün vahası gölgendedir

Bir katresi bin ummân ab-ı hayât sendedir

Mecnunlar koşar gelir, Leylâlar koşar gelir

Yâsîr’ler, Sümeyye’ler, Hamza’lar coşar gelir.

Dermanı bulunmazdı rûhumdaki yârenin

Menbağı olmasaydın doğacak her çârenin

N’olurdu hali acep elinden bîçârenin

Mübarek ellerinle tutmasaydın ey Nebî

Şefkatli kervanına katmasaydın ey Nebi?

Can yeşili bir kubbe üstünde ak güvercin

Tâif’den döner gelir, dilinde Sure-i Cin

Ebediyyen muzaffer Dîn-i İslâm-ı Mübîn

Sebil etmiş uğruna öz cânını ehl-i dîl

Kâfirler üflese de sönmeyecek bu kandil...

Esselâm ey Rahmet-i Rahmân olan son Nebî

Esselâm ey dertlere dermân olan son Nebî

Esselâm ey kulları bin şâha bedel Resûl

Esselâm ey her sözü fermân olan son Nebî..

RASULULLAH’A

Ben Senin gülşeninde bülbül-ü zârım efendim

Senin gönül ikliminde gülizârım efendim.

Tâ Elest Meclisi’nde kapıldım rüzgârına

Bir ebedî nağmedir ruz-i gârım efendim

Can yurduna devadır bir defa tebessümün

Canım hasta firakınla yârim efendim

Kapında boynu bükük bir lâle gibi hâlim

Medet kıl kovma beni ey hünkârım efendim.

Senden özge ne eş var, ne dost var, ne arkadaş

Yanmış, yıkılmış yurdum, terk-i diyârım efendim.

Şu günahkâr hâlimi nasıl arzetsem acep

Kurudum, kadîd oldum, sonbaharım efendim.

Sünnetini unutmuş ümmetini gördükçe

Yüreğim param parça ve bîmârım efendim.

Yavrusunu yitirmiş bir ceylanım dağında

Bulanık seller gibi bîkarârım efendim.

Hüsnünü insanlara vasfedemedim gitti

Bu yüzden kebap oldum dahi nârım efendim

Şu muzdarip ruhumu kafesinden kurtarıp

Beni de gül bahçene al dildârım efendim.

Ey nur-u mükevvenât, aşkındır gayrisi yok

Fânî âlem içre bâkî-kârım efendim.

Özümde ben Yunus’un sevdası gizli durur

Evet Sensin, sade Sen bütün vârım efendim

Na’t-ı Nebî

Efendim! Varsın diye âleme mânâ gelir

Yürürsün, ardın sıra dağ gelir, deryâ gelir

Hû çeker her seherde kumrular, güvercinler

Nazenîn gülzârına bülbül-i şeydâ gelir

Kerbelâ çöllerinde tutuşup yansa da can

Sonunda nefesinden bir bâd-ı sabâ gelir

Erenler meclisine ismini anmak için

Âşık-ı sâdıkların, Mecnûn u Leylâ gelir

Şefkatli nazarlarla çerağlar uyandırsan

Bîçâre öksüzlerin yurduna ziyâ gelir

Âdemin hicrân ile yüreği kebap olsa

Ellerini uzatsan, cânına şifâ gelir

Efendim! Ahlâkını övmeye Hak katından

Nûn gelir, Yâsîn gelir, Sûre-i Tâhâ gelir…

Efendim! Dertlilere seninle dermân gelir

Âleme nizâm için bir kutlu fermân gelir

Bağrı yanık çöllere rahmet olup yağarsın

Kuruyup kadîd olmuş şu cihâna can gelir

A güzeller güzeli eşin yok, benzerin yok

Yûsuf bile daima hüsnüne hayran gelir

İzinden Ebû Bekr-i Sıddîk ile Ömerler

İki nûrun sahibi can dostu Osman gelir

Aliyyü’l-Murtazâ’yı sal cihad meydânına

Şükür ki, Hayber’lere bir şâh-ı merdân gelir

Bir vakit boş bırakmaz bu gazâ sahrâsını

Elbette koç yiğitler, uğruna kurban gelir

Efendim! Ben aşkına pervâne kesilmişim

İş bu yüzden sözlerim hep la’l ü mercan gelir...

Efendim! Ne vakit ki senden bir nazar gelir

Kara kışlar tükenir, ruhlara bahar gelir

Yüreciği hasretin yangınıyla tutuşmuş

Bencileyin garibe sen gibi nigâr gelir

Her kalesi yıkılmış bîçare öksüzlere

Ellerinle kurduğun bir muhkem hisar gelir

Sensin cihan mülkünün sultanı, padişahı

Feth-i mübînin için göklerden karar gelir

Bu sevdanın uğruna divâne kesilmiştir

Gayrıya dönüp bakmak âriflere ar gelir

Kitâb-ı kâmuslara sığmaz iken melâli

Ah onların dilinden daima ikrâr gelir

Efendim! Sen bir kerîm elçisin ki, cihana

Seninle yağmur gelir, kar gelir, rüzgâr gelir...

Efendim! Senin sevgin cihana kâfî gelir

Kevserinden sunmaya bir nice sâkî gelir

Na’tını yazmak için ömürler fedâ kılar

Hâfız-ı Şirazîler, yanında Sa’dî gelir

Horasan diyarından hem Ahmed Yesevîler

Yûnus Emre ve dahi Bektaş-ı Velî gelir

Sadreddin Konevîler, Mevlânâ Celâleddin

Hem Hoca Nâsiruddîn, Evrân-ı Âhî gelir

Kapında kıtmîr imiş kelâma can verenler

Öteden Molla Câmî, beriden Bâkî gelir

Bir asr-ı Saadet ki, duramam imrenmeden

Yâdıma âti için her vakit mazi gelir

Efendim! Sen Habîb-i Hüdâ’sın, Mustafâ’sın

Server-i Enbiyâsın, kim sana âsi gelir?..

Arif Nihat Asya Şiirleri

NAAT

Seccaden kumlardı...

Devirlerden, diyarlardan

Gelip göklerde buluşan

Ezanların vardı.

Mescit mümin, minber mümin..

Taşardı kubbelerden Tekbir,

Dolardı kubbelere "amin"!

Ve mübarek geceler, dualarımız,

Geri gelmeyen dualardı.

Geceler ki pırıl pırıl,

Kandillerin yanardı!

Kapına gelenler ya MUHAMMED,

- Uzaktan, yakından -

Mümin döndüler kapından!

Besmele, ekmeğimizin bereketiydi;

İki dünyada aziz ümmet,

MUHAMMED ümmetiydi.

Konsun yine pervazlara

Güvercinler;

"Hu hu"lara karışsın

Aminler..

Mübarek akşamdır;

Gelin ey Fatiha’lar, Yasin’ler!

Şimdi SENİ ananlar, anıyor ağlar gibi..

Ey yetimler yetimi,

Ey garipler garibi;

Düşkünlerin kanadıydın,

Yoksulların sahibi..

Nerde kaldın ey RESUL,

Nerde kaldın ey NEBİ?

Günler, ne günlerdi, ya MUHAMMED;

Çağlar ne çağlardı:

Daha dünyaya gelmeden

Müminlerin vardı..

Ve bir gün ki gaflet

Çöller kadardı,

Halime’nin kucağında

Abdullah’ın yetimi,

Amine’nin emaneti ağlardı!

Hatice’nin goncası,

Aişe’nin gülüydün.

Ümmetin gözbebeği,

Göklerin RESULÜYDÜN..

Elçi geldin, elçiler gönderdin.

Ruhunu ALLAH’a,

Elini ümmetine verdin.

Beşiğin, yurdun, yuvan

Mekke’de bunalırsan

Medine’ye göçerdin.

Biz bu dünyadan nereye

Göçelim, ya MUHAMMED?

Yeryüzünde, riya, inkar, hıyanet

Altın devrini yaşıyor..

Diller, sayfalar, satırlar

"Ebu Leheb öldü"diyorlar:

Ebu Leheb ölmedi, ya MUHAMMED;

Ebu Cehil, kıtalar dolaşıyor!

Neler duydu şu dünyada

Mevlid’ine hayran kulaklarımız;

Ne adlar ezberledi, ey NEBİ,

Adına alışkın dudaklarımız!

Artık, yolunu bilmiyor;

Artık, yolunu unuttu

Ayaklarımız!

Kabe’ne siyahlar

Yakışmamıştı, ya MUHAMMED,

Bugünkü kadar!

Haset gururla savaşta;

Gurur, Kaf Dağı'nda derebeyi..

Onu da yaralarlar kanadından,

Gelse bir şefkat meleği.

İyiliğin türbesine

Türbedar oldu iyi!

Vicdanlar sakat

Çıkmadan yarına.

İyilikler getir, güzellikler getir

Adem oğullarına!

Şu gördüğün duvarlar ki

Kimi Taif’tir, kimi Hayber’dir.

Fethedemedik ya MUHAMMED,

Senelerdir.

Ne doğruluk, ne doğru;

Ne iyilik, ne iyi..

Bahçende en güzel dal,

Unuttu yemiş vermeyi.

Günahın kursağında

Haramların peteği!

Bayram yaptı yabanlar;

Semave’yi boşaltıp

Save’yi dolduranlar.

Atını hendeklerden-bir atlayışla-

Aşırdı aşıranlar.

Ağlasın Yesrib,

Ağlasın Selman’lar!

Gözleri perdeleyen toprak,

Yüzlere serptiğin topraktı.

Yere dökülmeyecekti, ey NEBİ,

Yabanların gözünde kalacaktı!

Konsun yine pervazlara

Güvercinler;

"Hu hu"lara karışsın

Aminler.

Mübarek akşamdır;

Gelin ey Fatiha’lar, Yasin’ler!

Ne oldu, ey bulut,

Gölgelediğin başlar?

Hatırında mı, ey yol,

Bir aziz yolcuyla

Aşarak dağlar taşlar,

Kafile kafile, kervan kervan

Şimale giden yoldaşlar!

Uçsuz bucaksız çöllerde,

Yine, izler gelenlerin,

Yollar gideceklerindir.

Şu tekbir getiren mağara,

Örümceklerin değil;

Peygamberlerindir, meleklerindir.

Örümcek ne havada,

Ne suda, ne yerdeydi.

Hakkı göremeyen

Gözlerdeydi!

Şu kuytu, cinlerin mi;

Perilerin yurdu mu?

Şu yuva-ki bilinmez,

Kuşları hüdhüd müdür,

Güvercin mi kumru mu?

Kuşlarını bir sabah,

Medine’ye uçurdu mu?

Ey Abva’da yatan ölü,

Bahçende açtı dünyanın

En güzel gülü;

Hatıran, uyusun çöllerin

Ilık kumlarıyla örtülü!

Dinleyene, halâ,

Çöller ses verir:

"Yaleyl! " susar,

Uğultular gelir.

Mersiye okur Uhud,

Kaside söyler Bedir.

Sen de, bir hac günü,

Başta MUHAMMED, yanında Ebubekir;

Gidenlerin yüz bin olup dönüşünü

Destan yap, ey şehir!

Ebubekir’de nur, Osman’da nurlar.

Kureyş uluları, karşılarında

Meydan okuyan bir Ömer bulurlar;

Ali’nin önünde kapılar açılır,

Ali’nin önünde eğilir surlar.

Bedir’de, Uhud’da, Hayber’de

Hakk’ın yiğitleri, şehit olurlar.

Bir mutlu günde, ki ölüm tatlıydı;

Yerde kalmazdı ruh.. kanatlıydı.

Konsun-yine-pervazlara

Güvercinler;

"Hu hu"lara karışsın

Aminler.

Mübarek akşamdır;

Gelin ey Fatiha’lar, Yasin’ler!

Vicdanlar, sakat çıkmadan,

Ya MUHAMMED, yarına;

İyiliklerle gel, güzelliklerle gel

Adem oğullarına!

Yüreklerden taşsın

Yine, imanlar!

Itri, bestelesin Tekbir’ini;

Evliya okusun Kur’an’lar!

Ve Kur’an’ı göz nuruyla çoğaltsın

Kayışzade Osman’lar!

Naatını Galip yazsın,

Mevlid’ini Süleyman’lar!

Sütunları, kemerleri, kubbeleriyle

Geri gelsin Sinan’lar!

Çarpılsın, hakikat niyetine

Cenaze namazı kıldıranlar!

Gel, Ey MUHAMMED, bahardır.

Dudaklar ardında saklı

Aminlerimiz vardır! ..

Hacdan döner gibi gel;

Mirac’dan iner gibi gel;

Bekliyoruz yıllardır!

Bulutlar kanat, rüzgar kanat;

Hızır kanat, Cibril kanat,

Nisan kanat, bahar kanat;

Ayetlerini ezber bilen

Yapraklar kanat..

Açılsın göklerin kapıları,

Açılsın perdeler, kat kat!

Çöllere dökülsün yıldızlar;

Dizilsin yollarına

Yetimler, günahsızlar!

Çöl gecelerinden, yanık

Türküler yapan kızlar

Sancağını saçlarıyla dokusun;

Bilal-i Habeşi sustuysa

Ezanlarını Davut okusun!

Konsun-yine-pervazlara

Güvercinler;

"Hu hu"lara karışsın

Aminler..

Mübarek akşamdır;

Gelin ey Fatiha’lar, Yasin’ler!

Yaman Dede

GÖNÜL HUN OLDU ŞEVKİNDEN

Gönül hun oldu şevkinden boyandım Ya Rasulallah

Nasıl bilmem bu nirana dayandım Ya Rasulallah

Ezel bezminde bir dinmez figandım Ya Rasulallah

Cemalinle ferahnak et ki yandım Ya Rasulallah.

Yanan kalbe devasın sen, bulunmaz bir şifasın sen

Muazzam bir sehasın sen, dilersen rehnümasın sen

Habib-i Kibriyasın sen, Muhammed Mustafa-sın sen

Cemalinle ferahnak et ki yandım Ya Rasulallah.

Gül açmaz çağlayan akmaz, İlahi nurun olmazsa

Söner alem, nefes kalmaz, felek manzurun olmazsa

Firak ağlar, visal ağlar, ezel mesturun olmazsa

Cemalinle ferahnak et ki yandım Ya Rasulallah.

Erir canlar o gül buy-i revan bahşın hevasından

Güneş titrer, yanar didarının bak ihtirasından

Perişan bir niyaz inler hayatın müntehasından

Cemalinle ferahnak et ki yandım Ya Rasulallah.

Susuz kalsam, yanan çöllerde can versem elem duymam

Yanardağlar yanar bağrımda, ummanlardan nem duymam

Alevler yağsa göklerden ve ben messeylesem duymam

Cemalinle ferahnak et ki yandım Ya Rasulallah.

Ne devlettir yumup aşkınla göz, rahında can vermek

Nasip olmaz mı sultanım haremgahında can vermek

Sönerken gözlerim asan olur âhında can vermek

Cemalinle ferahnak et ki yandım Ya Rasulallah.

Boyun büktüm, perişanım, bu derdin sende tedbiri

Lebim kavruldu ateşten döner pâyinde tezkiri

Ne dem gönlün murad eylerse taltif eyle kıtmiri

Cemalinle ferahnak et ki yandım Ya Rasulallah (s.a.v).

Ahmet Özel Şiirleri

HABÎB-İ KİBRİYÂ’YA...

girmiş sıraya methin için edipler şairler

maksuda varmak hüner değil lütf-i hudâ ister

yanmışken her biri derdine bir ahu gözlünün

seni gören aşıklar ne suna ne leylâ ister

duyup methin cibrîle gıpta eder ehl-i semâ

cemâlin görüp olsun her gece bir isrâ ister

hastalar düşmüş hep derman-ı etıbbâ peşine

benim bu hasta gönlüm de kûy-i dilârâ ister

ne gülşen ne gülzâr değil bu gönül yangınıdır

söndürmeye yetmez umman bir nefes-i cânâ ister

güzeller rağbet ederler siyah sürmeye, benim

çeşm-i giryânım da hâk-i pâyinden şifâ ister

düşüp kaybolduğum bu zulmet ikliminde, değil

gözüm tek, dil-i perişanım da bir ziyâ ister

hirada aradım seni sevre uhuda sordum

sesin minnettir cana kalayım bî-nevâ ister

nice yoruldum bakmaktan kapının eşiğine

bu misil zirvelere uçmak murg-i ankâ ister

yüzüm tutmaz elim yetmez, huzura varmak için

ya fâtıma zehrâ ya şehîd-i kerbelâ ister

usandım düşüp kalkmaktan dizlerim şerha şerha

eller tutunmaya bir dâmen-i Mustafâ ister

sen ki oldun muhatap "elem yecidke" sırrına

garip kalan bu kölen de senden bir me'vâ ister

boşuna döktüm derdimi ulemâya hukemâya

vasl-ı cânân öğüt değil terk-i mâsivâ ister

gün gelir vâde dolar ırmak denize kavuşur

gözler semaya döner gönül refîk-i a'lâ ister

ahmedâ korkma artık cürm ü günahım çok diye

bahr-ı rahmet yûmağa on sekiz bin âlem ister

(Ramazan 1430 / Ağustos 2009)

Necip Fazıl Kısakürek Şiirleri

NUR

Yok bile yokken O vardı;

O bir nur... Ki mutlak saffet.

Âdem, Allah'a yalvardı;

O nur için beni affet!

Âdem'in alnında bir nur;

Derken öbür Peygamberde.

Âyet ki, çıplak okunur;

Ne bir harf, ne zarf, ne perde.

Geçti bilmem kaç nesilden,

O nur, İlâhi daire...

İbrahim'den İsmail'den,

Vesaire vesaire...

O nur, o nur, elde sancak;

Aktarılır, nebî nebî.

Bir beklenen var ki, ancak,

Nurun ezelden sahibi...

Nur sırdır, ışık üstü sır;

Vurduğu eşya gölgesiz.

Onsuz insan kör ve sağır;

Ülkeler onsuz, ülkesiz.

Son Peygamber, son Peygamber!

İlk olunca sona geldi.

Nur, fezayı tutan çember,

Ondan gelip O'na geldi.

O'NUN ÜMMETİNDEN OL

Beri gel serseri yol!

O'nun ümmetinden ol!

Sel sel kümelerle dol!

O'nun ümmetinden ol!

Sen hiçliğe karşı yön

Hep sıfır arka ve ön

Dosdoğru kıbleye dön!

O'nun ümmetinden ol!

Gel, dünya murdar kafes

Gel gırtlakta son nefes

Gel arşı arayan ses

O'nun ümmetinden ol!

Solmaz, solmaz bu bir renk,

ölmez, ölmez bir ahenk,

insanlık; hevenk, hevenk

O'nun ümmetinden ol!

Gökte çakıyor haber:

Geber, çelik put geber!

Doğrul yeni seferber!

O'nun ümmetinden ol!

Cahit Zarifoğlu Şiirleri

BAŞIM EĞİK DİLİM KAPALI GÖZLER KANÇANAĞI ANLAMINDA

Asrımızın zarif düşünceli gençlerinden biri

Kederli elini

Temiz alnına koyarken fikretmek için

Çocukların susması

Kuşların ve kedilerin uzaklaşması

Haritaları üzerine bezlerin atılması

Lambaların kısılması

Kadınların bir vakit konuşmadan

Yaşaması gerekebilir

Ve açılabilir görüntümüz Sahnemiz perdemiz:

Hergün bir miktar kros boksit asit

Ve arenamız

Dokuzyüz milyon müslüman rüyalarını hatırlamadan uyanabilir

Baş efendimiz

Görüntümüz

Sahnemiz

Perdemiz

Eğer dualanmasaydı sesimiz

Eğer yaradandan o güzel ağız

Açık ve seçik

Dilemesiydi demeseydi

'Allah

Sesinizi

Mağrıptan Maşrıka Kadar Duyursun'

Düşünmezdim üzerinde

Binmezdim deli deli koşan küheylan

Bildim Sensin Sen Sen

Diri Diri Diri Şahım

Diri Şahım Diri Diri

Dirilt Alemi Alemi Alemi Alemi

Çünkü dokuzyüz milyon müslüman rüyalarını hatırlamadan uyanmıştır

Bunların üzerine ezan

Ucu sancılar vuran

Bir kırbaç olmalıydı

Her duyan

Bağrını açmalıydı akan kanı da sevdayı da yorumlamaya almalıydı

Hayır dokuzyüz

Milyon müslüman

Tarihin hülyalarından vazgeçmiş olabilir AMA BEN

Elim dizlerime Vur Kalk

Müslümanlar uyanın Eller Dizlere Vur Kalk

Yumruklar dizlere vur vur

AMA BEN Ama ben Ama ben Ama ben

Korku gerek tenlere etim kalbur

Deşer bakışın kıyar da kıyar

Korku gerek reca gerek

Yanlış anlaşılmış olabilir

Sesini duyuyorum kendimin/kelimeler kendinden emin değil

Yanlış anlaşılmış da olabilir

Aklım başımda mı! Değil

Ve sesimi duyuyorum

Kaburgalarımın gelip artık kavuşamadıkları iniltiden

-Kulun korktuk şerrinden

Ağzımız yerlerde kaldı gerçek dilimizden akmadı

Kuldan korkarken gel zaman git zaman

Bir hayat ki haşa korkmadan yaradandan

Ama elbet ruhumun vazgeçilmez akışı baş çarptığım kayalıklar

Irmaklarımın altından akan ırmak

Sandal sefalarım Marmara toprakları

Ama söyle olmuşsa yüzüme karşı söyle neyi inkar ettim

Dilediğim en güzel hayat

Çöplerin içinde rüya aradım

Düştümse eğer sana bakarken düştüm

Sen dinç zaman

İşte kuluçkan

Bereketle taşan yağ küpleri gibi

Parmaklardan akan çeşmeler gibi

İşte sinem kalabalık ve kendine zinde

Kullardan pervasız nesillerden biri

Aha Şeyhefendim Aha yüreğim

Göz kapanır akıl susar susar akıl

İstersen haydi haydi haydi

Yeryüzünün bütün gümbürtülerini çağır

Çehrenden o azgın maskeyi dök

O evleri kedere boğ

Nasıl olsa her kucaklandığın dalgada

Bir gemi kadavrası gibi ikiyüz yıl parçalandın

Mahşerinde uyanacaksın

Ağzının

Korkuyorum o nedenle

Başım eğik

Dilim kapalı

Akif İnan Şiirleri

Sensin

Özgürlük menşurum kanatlarından

Toprağım devletim bayrağım sensin

Maddemsin mânamsın varım yoğumsun

Ufkumsun yakınım uzağım sensin

Göklerim yerlerim dağım denizim

Yanım yönüm solum ve sağım sensin

Annem babam atam kardeşim yavrum

Evim barkım bahçem ve bağım sensin

Övüncüm şerefim sözüm şiirim

Saklım gizlim köşem bucağım sensin

Seslerin kalbimin dudaklarında

Zamanım dönemim ve çağım sensin

Ümidim cihadım şafağım sende

Hicretim menzilim durağım sensin

Seninle olmaktır ahdım yeminim

Ordum emirim ve otağım sensin

Erdem Bayazıt

Ara Çağrı

Sen bir taze haber gibi gelmiştin unutmadım

Her gelişin bir taze haberdi, unutmadım

Aşktı alıp verilen, altın bir vakitti yaşadığımız

Bir muştuyu algılamanın sürekli gerilimiydi sanki, unutmadım

Can oynardı evlerde, yollarda, meydanlarda

Can alınıp can verilirdi, hiç unutmadım

Sen uyurdun, uykun bir tepeden seyredilen uçsuz bir vadi

Kıyısından seyredilen bir denizdi sanki, unutmadım

Ah sevgili! hayat görünürdü kapından bir çırpınış yüreklerimizde

Sen evinden çıktığında güneşler doğardı içimizde, unutmadım

Toprağa düşen tohum, onda gizlenen renk, şekil, koku

Senin için biçimlenirdi, renklenirdi, kokardı senin için, unutmadım

Ebedi masum çocuklar zamanın solmayan çiçekleri

İstemişlerdi de ezan okumuştu Bilal bir sabah, unutmadım

O dirildi, o dirildi diye birden çalkalanan sokaklar

Ölüm ki sonsuza açılan bir kapıydı, hiç unutmadım

Ey aşk, ey dirilik soluğu, ey evrenin hareket kaynağı,

Nasıl unuturum, nasıl unuturum, hiç unutmadım! ..

Erdem Bayazıt

Şeyh Galib Şiirleri

Naat-ı Şerif

Sultân-ı rüsûl, şâh-ı mümeccedsin efendim

Bî-çârelere devlet-i sermedsin efendim

Dîvân-ı İlâhîde ser-âmedsin efendim

Menşûr-ı le’amrüke mü’eyyedsin efendim

Sen Ahmed ü Mahmûd u Muhammed’sin efendim